توضیحات
شهراد نوین، نامیرای خودش را خلق کرده است. تصویری از سر و صورت و اندام نامیرا را در برابر نگاه خواننده می‌گذارد: گونه‌‌ی گرم، شب چشم، گیسوان طلایی یا سرخگون، دهانی به طعم افسانه‌ها و اسطوره‌های سيب، دستی پُر از گندم (رانده‌شده از بهشت)، پیشانی بلند آفتابی، قامتی به بلندای سرو، قد بلند، و دستان معجزه‌گر و به‌روشنای آسمان…
می‌آیی
با گونه‌ای به گرمی آفتاب
چشم‌هایی به نجابت شب و
گیسوانی که انگور را مست می‌کرد
در رمضان موهات
به تلاوتی میهمان شدیم
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.