Description
این دفتر، به‌نوعی زمزمه‌های ساده و صمیمی، و گاه غمناک و فلسفیِ «مریم ميرزاخانی» است. قطعه‌های این اثر، همگی در قالب و اوزان درونی سپید، سروده شده‌اند. بن‌مایه‌های این شعرها، اغلب، تنهایی و گله و شکایت شاعر از تنهایی و هجران و گاه ناهنجاری‌های اجتماعی است. ساخت و بافت و شکل این اشعار بر پایه‌ی حس‌آمیزی، تشخیص، استعاره و تشبیه است.
پُرم
از «دوستت دارم»هایی
که در چشم پاییز خیس شدند
سهم من، هيچ چتری نبود
و نیمکتی که مرا نشناخت
و کوچه‌ای که با من سخن نگفت
می‌دانم!
هیچ بهاری
سال‌های عمرِ ریخته‌ام را سبز نمی‌کند.
Reviews
There are no reviews yet.