به گزين اشعار عباس درويشی کرمانشاهی

Description

ای خوش آن لحظه که بی‌فاصله با ما باشی
ساحل هم‌نفس‌ات باشم و دریا باشی

وعده‌ی باغ بهشتم تو نباشی، هیچ است
که بهشتم شود آن نُقطه که آنجا باشی

گر شود وسوسه‌ی گندم و شیطان تکرار
من همان آدم مطرود و تو حوّا باشی

پُشت هاشور سیاه مُژه، چشمت تا چند
بسته پرچین حیا تا تو نه با ما باشی

طرح خاکستر باران‌زده‌ای را یادآر
روز پایان مرا، چون به تماشا باشی

.

.

.